Stabilizacja Na-bentonitu przez adsorpcję poli (chlorku diallilodimetyloamoniowego)

  • Mohamed ABDEL-KHALEK Central Metallurgical R&D Institute (CMRDI), Helwan, Egypt
  • Ayman EL-MIDANY Mining, Petroleum, and Metallurgy Dept., Cairo University, Cairo, Egyp
Słowa kluczowe: bentonit, glina, polimer kationowy, Poli(chlorek diallilodimetyloamoniowy), lepkość

Abstrakt

Minerały ilaste zostały zmodyfikowane przez dodatek polimerów do różnych zastosowań. Dodatek polimeru wpływa nie tylko
na właściwości powierzchni, ale również na właściwości reologiczne i stabilność zawiesiny glina-polimer jako całości. W niniejszej pracy zbadano właściwości elektrochemiczne cząstek bentonitu w obecności chlorku polidiallilodimetyloamoniowego (PDDACl). Właściwości te scharakteryzowano jako potencjał zeta, izotermę adsorpcji, podczerwień z transformacją Fouriera (FTIR)
oraz lepkość pozorną przy różnych zawartościach fazy stałej. Wyniki wskazały, że lepkość zawiesiny bentonit-PDDACl wzrasta
nie tylko wraz ze wzrostem stężenia polimeru, ale także ze wzrostem udziału fazy stałej. Adsorpcja polimeru PDDACl zwiększa
dodatniość powierzchni bentonitu w funkcji stężenia polimeru, co można tłumaczyć głównie oddziaływaniem elektrostatycznym
deficytowych jonów metali na oktaedrycznych arkuszach bentonitu z kationową grupą polimeru. Izoterma adsorpcji PDDACl na
bentonicie pasuje bardziej do izotermy Langmuira niż izotermy Freundlicha

Opublikowane
2021-12-13