Pył stalowniczy: specjacja cynku metodą sekwencyjnego ługowania

  • Christof LANZERSTORFER University of Applied Sciences Upper Austria, School of Engineering, Stelzhamerstraße 23, 4600Wels, Austria
  • Wilfried PREITSCHOPF University of Applied Sciences Upper Austria, School of Engineering, Stelzhamerstraße 23, 4600Wels, Austria
DOI: https://doi.org/10.29227/IM-2020-01-44
Słowa kluczowe: pył stalowy, ługowanie sekwencyjne, cynk

Abstrakt

W elektrycznym piecu łukowym (EAF) wytwarzającym stal wytwarzane są znaczne ilości pyłu. Głównym składnikiem pyłu jest zwykle żelazo. Ponadto w pyłach znajdują się podwyższone stężenia metali lotnych w procesie hutnictwa, takich jak cynk. Podczas chłodzenia gazu odlotowego w układzie gazu odlotowego lotne metale osadzają się na cząstkach pyłu. W pyłach z elektrycznych pieców łukowych cynk może występować w różnych związkach, na przykład jako tlenek cynku i ferryt cynku. Chociaż recykling pyłu z EAF
i wykorzystanie do odzysku cynku są praktykowane w kilku krajach, około 50% pyłu z EAF wytwarzanego na całym świecie nadal
trafia na składowisko odpadów. W przedstawionych badaniach pył EAF z mini-młyna zbadano przez frakcjonowanie chemiczne.
Eksperyment przeprowadzono w sekwencji pięciu etapów ługowania, przy czym pozostałość z etapu ługowania poddawano obróbce
w następnym etapie. Całkowita zawartość cynku w pyle EAF wyniosła około 6,4%. We frakcji rozpuszczalnej w wodzie nie znaleziono cynku, podczas gdy frakcja węglanowa i frakcja tlenkowa zawierały około 25% cynku. Zredukowana frakcja zawierała około 8%
cynku, a większość cynku znajdowała się we frakcji resztkowej

Opublikowane
2020-11-20
Jak cytować
LANZERSTORFER, C., & PREITSCHOPF, W. (2020). Pył stalowniczy: specjacja cynku metodą sekwencyjnego ługowania. Inżynieria Mineralna, 2(1), 79–82. https://doi.org/10.29227/IM-2020-01-44
Numer
Tom 2 Nr 1 (2020): Inżynieria Mineralna
Dział
ARTYKUŁY

Czasopismo pozostawia część majątkową praw autorskich autorowi.

Czasopismo zezwala autorom i zachęca ich do zamieszczania swoich artykułów na prywatnych stronach internetowych oraz w instytucjonalnych repozytoriach. Dotyczy to zarówno wersji przed opublikowaniem, jak i wersji po publikacji. Udostępniając swoje artykuły są zobowiązani do zamieszczenia szczegółowych informacji bibliograficznych, w szczególności (o ile to tylko możliwe) podania tytułu tego czasopisma.