Stabilizacja Na-bentonitu przez adsorpcję poli (chlorku diallilodimetyloamoniowego)

Abstrakt

Minerały ilaste zostały zmodyfikowane przez dodatek polimerów do różnych zastosowań. Dodatek polimeru wpływa nie tylko
na właściwości powierzchni, ale również na właściwości reologiczne i stabilność zawiesiny glina-polimer jako całości. W niniejszej pracy zbadano właściwości elektrochemiczne cząstek bentonitu w obecności chlorku polidiallilodimetyloamoniowego (PDDACl). Właściwości te scharakteryzowano jako potencjał zeta, izotermę adsorpcji, podczerwień z transformacją Fouriera (FTIR)
oraz lepkość pozorną przy różnych zawartościach fazy stałej. Wyniki wskazały, że lepkość zawiesiny bentonit-PDDACl wzrasta
nie tylko wraz ze wzrostem stężenia polimeru, ale także ze wzrostem udziału fazy stałej. Adsorpcja polimeru PDDACl zwiększa
dodatniość powierzchni bentonitu w funkcji stężenia polimeru, co można tłumaczyć głównie oddziaływaniem elektrostatycznym
deficytowych jonów metali na oktaedrycznych arkuszach bentonitu z kationową grupą polimeru. Izoterma adsorpcji PDDACl na
bentonicie pasuje bardziej do izotermy Langmuira niż izotermy Freundlicha