Zakres wykorzystania ubocznych produktów spalania węgla w infrastrukturze transportowej

Abstrakt

W inżynierii transportu masy ziemne są głównym materiałem konstrukcyjnym, którego właściwości geotechniczne można pozytywnie modyfikować za pomocą domieszek. Artykuł koncentruje się na zastosowaniu produktów ubocznych spalania w pracach ziemnych w konstrukcji linii transportowych ocenia ich zalety oraz określa zakres ich wykorzystania. Konstrukcja robót ziemnych wymaga
znacznej ilości wysokiej jakości materiału, dlatego podejmowane są wysiłki w celu optymalizacji zastępowania materiałów. Jedną
z możliwości jest zastosowanie stałych ubocznych produktów spalania węgla, które są określane jako wtórne produkty energetyczne.
Należą do nich różne rodzaje popiołów lotnych, żużli, popiołów dennych lub gipsu. Kierunkiem ich wykorzystania jest zastosowanie
w budowie i modernizacji infrastruktury transportowej, w tym w budownictwie drogowym, kolejowym, budowie zapór przeciwpowodziowych. Zastosowanie popiołów lotnych w konstrukcjach ziemnych ma jednak pewne ograniczenia. Podczas kontaktu z wnikającymi deszczami lub wodami gruntowymi może wystąpić ługowanie metali ciężkich i toksycznych w zależności od składu ubocznego
produktu spalania. Ograniczeniem ich zastosowania może być względnie niska odporność mechaniczna i mrozoodporność. Artykuł
dotyczy wyników długoterminowych obserwacji dodatku ubocznych produktów spalania na zmiany objętości. Skład fazowy określono
za pomocą krystalografii rentgenowskiej i spektroskopii Ramana.