Badanie procesu odwadniania mas wydobywczych zawierających bursztyn

Valerii KORNIIENKO; Yevhenii MALANCHUK; Vitalii ZAIETS; Vasyl SEMENIUK; Myroslava KUCHERUK

doi:10.29227/IM-2023-01-01

Valerii KORNIIENKO Doctor of Engineering, Professor, Department of Mineral Deposits Development and Mining Engineering, National University of Water and Environmental Engineering, Soborna str, 11, Rivne, Ukraine https://orcid.org/0000-0002-7921-2473
Yevhenii MALANCHUK Doctor of Engineering, Professor, Department of Automation, Electrical Engineering and Computer-Integrated Technologies, National University of Water and Environmental Engineering, Soborna str, 11, Rivne, Ukraine https://orcid.org/0000-0001-9352-4548
Vitalii ZAIETS PhD, Associate Professor, Department of Mineral Deposits Development and Mining Engineering, National University of Water and Environmental Engineering, Soborna str, 11, Rivne, Ukraine https://orcid.org/0000-0003-0659-7402
Vasyl SEMENIUK Senior Lecturer, Department of Development of Deposits and Mining,National University of Water and Environmental Engineering, Soborna str, 11, Rivne, Ukraine https://orcid.org/0000-0002-2348-3143
Myroslava KUCHERUK Senior Lecturer, Department of Development of Deposits and Mining,National University of Water and Environmental Engineering, Soborna str, 11, Rivne, Ukraine https://orcid.org/0000-0002-0443-9139

DOI: https://doi.org/10.29227/IM-2023-01-01

Słowa kluczowe: bursztyn, wibroklasyfikator, komora sitowa, odwadnianie

Abstrakt

W artykule przedstawiono wyniki badań procesu odwadniania masy wydobywczej zawierającej bursztyn, za pomocą wibroklasyfikatora. Opisano cechy schematu technologicznego wydobywania bursztynu w odniesieniu do punktów zaopatrzenia w wodę. Badano stan równowagi cieczy w komorze wibroklasyfikatora w różnych warunkach zwilżalności sita: ciecz niezwilżająca włókien sita; płyn zwilżający włókna sita; cienka warstwa cieczy zwilżającej włókna sita.
W wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że w przypadku gdy ciecz nie zwilża włókien sita, wysokość maksymalnie zatrzymanej w komórce warstwy cieczy jest co najmniej 3 razy większa niż w przypadku cieczy zwilżającej włókna sita. Wiarygodność uzyskanych wyników potwierdza zastosowanie sprawdzonych metod badawczych oraz względny błąd pomiędzy wartościami obliczonymi a doświadczalnymi na poziomie 20%.