Reakcje mikroskorupiaków, Daphnia magna, w ciągu pięciu pokoleń stale narażonych na działanie ftalanu di-2-etyloheksylu w wodzie rzeki Mekong
Abstrakt
Zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi zostało uznane za narastające zagrożenie środowiskowe i jest jednym z problemów ekologicznych związanych ze zdrowiem człowieka. Szkodliwy wpływ zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi na organizmy żywe jest ściśle związany z dodatkami tworzyw sztucznych dodawanymi do polimeru podczas produkcji tworzyw sztucznych. Ftalan di-2-etyloheksylu (DEHP) jest jednym z najpowszechniejszych plastyfikatorów i zwykle występuje w środowisku wodnym na całym świecie. Dodatki do tworzyw sztucznych mogą powodować wiele negatywnych skutków dla organizmów wodnych, takich jak ryby i zooplankton. Badania przedsatwione w artykule miały na celu ocenę ciągłego wpływu DEHP na cechy historii życia modelu ekotoksykologicznego mikroskorupiaka, Daphnia magna, w ciągu pięciu pokoleń (F0–F4). Jako pożywkę do inkubacji D. magna w warunkach laboratoryjnych wykorzystano naturalną wodę z rzeki Mekong w Wietnamie. Stężenia pierwiastków śladowych (np. metali i pestycydów) w naturalnej wodzie były poniżej poziomu wykrywalności sprzętu lub bardzo niskie, co było wystarczające, aby D. magna dobrze się rozwijała. Wyniki pokazały, że długość ciała była głównym punktem oceny rozwoju organizmów hamowanego przez DEHP we wszystkich pokoleniach. DEHP negatywnie wpłynął na przeżywalność i płodność D. magna jedynie w czwartym pokoleniu (F3). Negatywny wpływ DEHP na długość ciała D. magna powinien być konsekwencją zużycia energii i jej alokacji w narażonych organizmach. Reakcje D. magna na przetrwanie i reprodukcję pod wpływem DEHP w ciągu pięciu pokoleń można wytłumaczyć (i) poważnym wpływem substancji chemicznej na wiele osobników w populacji organizmów oraz (ii) rozwojem tolerancji na toksyny u pozostałych narażonych organizmów. Chociaż pierwiastki śladowe w naturalnej wodzie z Mekongu nie były toksyczne dla D. magna w bardzo niskich stężeniach, to razem z DEHP mogą nasilać oddziaływanie na organizm. Poza tym wielopokoleniowe narażenie na DEHP odzwierciedlałoby wyraźniejszy wpływ na organizm niż jednorazowe narażenie. Przedstawione wyniki mogą być przydatne do ekstrapolacji wpływu plastyfikatorów na zooplankton słodkowodny w przyrodzie.
